M

Met kleine kinderen in Argentinië (4) – Talampaya & La Rioja

Na onze stop in het wijngebied van Cafayate reizen we met onze kinderen, Indy (4), Lukas (2) en Eva (1,5) verder naar midden van Argentinië waar we twee nationale parken willen bezoeken: Talampaya Canyon en Valle de Luna. Deze parken zijn uitgeroepen tot UNESCO-sites.

 

Om hier te komen moeten we echter wel de nodige kilometers afleggen. Het eerste deel van de route gaat over een geasfalteerde weg, maar deze houdt op een gegeven moment gewoon op en gaat over op een onverharde weg. Het rijden gaat direct een stuk minder snel. Andere auto’s komen we niet tegen en behalve bergen en natuur vind je hier verder niets. We rijden regelmatig over stukken met zand of ‘riviertjes’ met water en stenen waar we doorheen moeten. Over de gehele route zijn ze overigens met de weg bezig, dus in de toekomst zal deze reis waarschijnlijk een stuk sneller en comfortabeler zijn.

Onderweg naar Villa Union

Om de reisdagen niet té lang te maken overnachten we halverwege de route in het plaatsje Belen. Het is zondag als we hier aankomen en er is werkelijk niets te doen. Zelfs het centrale park heeft geen speeltuintje. Als we ´s avonds in het internetcafe dat bij het hotel hoort onze e-mail willen checken, blijken we in een soort van buurtcentrum terecht te komen. De inwoners van het dorpje zijn druk met poolbiljart, tafeltennis, bier drinken en internetten. Alle computers zijn dan ook bezet (opmerking: we maakten deze reis al een tijdje terug en toen we nog geen gebruik konden maken van wifi).

We hebben een van de mooiste routes uit de Andes voor de boeg, maar wel één met 800 bochten.

Na het ontbijt vertrekken we direct naar Villa Union. De route gaat voor het grootste deel over een geasfalteerde weg en we kunnen dan ook flink opschieten. We lunchen in een klein, typisch Argentijns provinciestadje. Hier wordt opnieuw duidelijk dat Argentinië een goed ontwikkeld land is; we eten in een leuk restaurant met pannenkoeken voor de kinderen en er wordt zelfs een kinderstoel bijgehaald zonder dat we er om hoeven vragen. We lezen ondertussen in de Lonely Planet dat het volgende deel van de route over de Miranda-pas gaat. Volgens de auteur is de weg onverhard, maar ook een van de mooiste routes door de Argentijnse Andes. Ook staan ons 800 bochten te wachten. Gelukkig heeft niemand van ons last van wagenziekte. De route is zeker indrukwekkend. De bergen zijn roodgekleurd en de steile afgrond is errrrrg diep. Je moet in dit land wel van bergwegen houden!

 

Bijzondere botten in Talampaya

 

Na het ontbijt vertrekken we voor een korte rit in de auto naar Talampaya. Dit is een canyon, naar het schijnt vergelijkbaar met The Grand Canyon in de Verenigde Staten. Wij zijn bij deze laatste nooit geweest dus kunnen hier niet over oordelen.

 

Op weg naar de Canyon zien we veel sneeuw op de bergen liggen. Ook op de berg waar we gisteren overheen gekomen zijn. Nu is het overigens prachtig weer: zon en een blauwe lucht. Alleen de temperatuur is laag, dus een t-shirtje zit er vandaag niet in.

Nadat we de auto geparkeerd hebben, boeken we onze eerste excursie van deze reis. Je mag de canyon namelijk niet zonder gids of met eigen auto in. Dit laatste is overigens ook niet mogelijk zonder 4WD. Terwijl we wachten tot we vertrekken lopen we een stukje in de omgeving van het restaurant. Hier vinden de kinderen ieder een bot. We weten niet van welk dier deze afkomstig zijn. Omdat ze erg onder de indruk zijn van het feit dat in dit gebied dinosaurussen hebben geleefd en er ook veel overblijfselen zijn gevonden zeggen we dat deze misschien wel van een dinausorus zijn geweest. Ze zijn er zo trots op dat ze een echt dinosaurus-bot hebben gevonden dat we maar niet vertellen dat de kans dat dit werkelijk waar is verwaarloosbaar is….

 

 

 

 

Onderweg zien we regelmatig groepjes guanaca’s en zelfs condors.

Met een tourbus rijden we de canyon in. Onderweg maken we stops op mooie punten en bekijken onder andere rotstekeningen en prachtige rotsformaties. Op een gegeven moment staan we naast een enorme ‘muur’. Deze gaat loodrecht naar boven en is zo groot dat we het onmogelijk op foto kunnen vastleggen. Onderweg zien we regelmatig groepjes guanaca’s (soort lama die hier in het wild leeft) en zelfs condors (roofvogel die in Zuid-Amerika leeft). Ook zien we een diertje dat we niet kennen, maar al wel in de dierentuin in Buenos Aires hebben zien lopen. Als hij zit lijkt het een haas alleen loopt hij op 4 poten. Aangezien de gids alleen Spaans spreekt kan zij ons ook niet aan de juiste naam helpen (en de Spaanse naam zijn we weer vergeten). Mocht iemand het weten: laat dan svp een reactie achter, wie weet kunnen we dit mysterie na 13 jaar alsnog oplossen.

 

 

Jurassic park

 

Het tweede park dat we in dit gebied bezoeken is ‘Valle de Luna’, een maanlandschap (een van de vele die we hier op aarde hebben natuurlijk). We willen hier in ieder geval een bezoekje brengen aan het museum, waar replica´s van dinosaurussen te zien zijn. We twijfelen nog of we het park zullen bezoeken en laten het afhangen van hoe lang we moeten wachten tot de tour begint. De tours duren namelijk een uur en hierna moeten we nog 180 kilometer naar La Rioja rijden.

De bizarre omgeving is hier weer heel anders dan we eerder hebben gezien.

Als we bij het park aankomen blijkt de tour direct te vertrekken en we gaan ook mee. Je rijdt de 40 kilometer langs de hoogtepunten van het park zelf in je eigen auto, waarbij de gids in de eerste auto meegaat. Onderweg maak je verschillende stops. We zien inderdaad een indrukwekkend landschap, waarvan we ons kunnen voorstellen dat de maan er zo uit zou kunnen zien. De bizarre omgeving is heel anders dan we eerder hebben gezien en ook niet te vergelijken met de rode rotsen van Talampaya Canyon die hemelsbreed 30 kilometer verder liggen. Ook zien we de verschillende lagen in de rotsen waaruit je de ontstaansgeschiedenis van de aarde kunt aflezen. Verder zijn er fossielen en bijzondere rotsformaties met namen als ‘onderzeeër´ en ´champignon´.

Na afloop bekijken we de skeletten (replicaa´s) van dinosaurusbotten die in het park gevonden zijn. Ondanks de grootte, de enorme botten en de reusachtige tanden, vinden de kinderen het helemaal niet eng. Ze hebben zelfs niet eens in de gaten dat het skeletten zijn; voor hen is het gewoon een dinosaurus.

 

La Rioja – een ‘gewoon’ provinciestadje

Nadat we wat gegeten hebben is het toch al best laat voor we naar La Rioja vertrekken. Dit is een gewoon, Argentijns stadje, geen toeristische trekpleister. Hier verblijven we vanwege onze vlucht naar Buenos Aires/Iguazu. De route via de ´snelweg´ gaat niet door de bergen. Ondank ons bezoek aan Valle de la Lune komen we daarom ruim voor het donker aan. We overnachten in een modern, nieuw hotel aan het centrale plein van de stad. De buitenkant van het gebouw is roze, dus onze dochter vindt het direct het mooiste hotel van de hele reis.

 

Als de kinderen in bad zijn geweest en even naar ´discovery kids´ hebben gekeken, lopen we het stadje in om wat te eten. We nemen opnieuw een kijkje in het normale Argentijnse leven. Er zijn hier geen toeristen en gezien het feit dat wij zelf  de toeristische attractie zijn (of beter gezegd vooral Eva met haar blonde krullen) trekken we de conclusie dat deze hier ook niet zo vaak komen.

 

La Rioja is een leuk stadje. Er zijn geen opvallende oude gebouwen, kerken, etc. Maar wel leuke winkels en een gezellig plein waar veel gebeurt. De ochtend voor we naar de luchthaven vertrekken vermaken de kinderen zich hier in een draaimolentje en eten we een ijsje. De totale financiële schade bedraagt  €1. Dat is nog een anders dan in Nederland… Ook vinden we hier eindelijk een nieuwe memory stick voor de camera. Die van ons zijn allemaal vol en een van de highlights van de trip hebben we nog voor de boeg: de watervallen van Iguazu. Op naar het volgende deel van onze reis, waar we o.a. de watervallen van Iguazu bezochten.

 

Benieuwd naar het begin van deze reis? Eerder bezochten we Buenos Aires, Salta en de Andes en Cachi en de wijngebieden van Cafayate.